De geschiedenis van Schokland is bijzonder en de moeite van het herbeleven waard. Hetzij via de verhalen die we erover kennen. In deze blog leer je meer over Schokland. Lees snel verder en laat je inspireren en informeren.
Een voormalig eiland
Toen de Zuiderzee ontpoldert werd, werd Schokland met de rest van Nederland verbonden. (De zee werd in 1932 in tweeën gesplitst. Vanaf dat moment waren het twee afzonderlijke wateren: IJsselmeer en Waddenzee) Al daarvoor werd het eiland ontruimt, dit was in 1859. Dit had te maken met het gevaren die het eiland moest weerstaan. Overstromingen, maar ook armoede, teisterden de Schokkernaren. Ze zijn onder andere in het drop Brunnepe naast Kampen terechtgekomen (nu een wijk van Kampen). Daar zijn nu nog straten die herinneren aan Schokland, namelijk de Schokkerstraat en de Middelbuurtstraat. Middelbuurt was een woonterp. Deze bevond zich op Ens, het zuidelijke deel van Schokland. Deze terp is uiteindelijk een dorp geworden in de Noodoostpolder.
Wat waren de Schokkers voor een mensen?
Het grootste deel van de bewoners van Schokland waren vissers. Armoede was er in overvloed en dat bepaalde voor een groot deel de kwaliteit van leven op het eiland. Het katholieke geloof speelde er een belangrijke rol. Zelfs tijdens de reformatie werd daar geen afstand van gedaan. In 1622 poogden de machthebbers het eiland protestants te maken. Een van overheidswege gestuurde predikant moest de religieuze zaken gaan regelen en zo het protestantisme in te voeren, waarbij de vaste pastoor het veld diende te ruimen. Dit had echter niet het gewenste effect, want vooral het zuidelijke deel van het eiland hield vast aan het katholieke geloof. Pastors bleven er in het geheim de mis op te dragen. En het altaar dat uit de kerk gehaald was, werd naar acht jaar weer geïnstalleerd.
Het zal de lezer niet verbazen, dat er veel huwelijken voorkwamen tussen katholieken en protestanten op het eiland. Men noemde dit ‘gespikkelde huwelijken. Een protestants gezegde waarschuwt daarvoor: ‘Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen’. Met andere woorden, dat kan nooit goed gaan. Hoewel sommige katholieken daar heel anders tegenaan kijken, ze durven te stellen: ‘Twee geloven op een kussen, daar kan best een engel tussen rusten.’
Kortom, de mensen van Schokland mogen dan niet heel voortvarend zijn geweest in materiële zin. Op het immateriële vlak, spiritueel of religieus, waren ze rijkelijk bedeeld en standvastig. Dat kenschetst hun vastberaden karakter. En dat moesten ze ook wel hebben, omdat ze dagelijks de golven van de zee trotseerden. In het museum lelystad vind je veel meer informatie over de Schokkers en hun cultuur.